Zin in Soest - blogs

The Miracle komt van het gelijknamige album uit 1989 en hoort niet tot de bekendste nummers van de Britse rockband Queen. Het nummer is de vijfde en laatste single van het album The Miracle. Het werd hoofdzakelijk gecomponeerd door Freddie Mercury hoewel de credits aan de hele band werden toegeschreven. Nadat Mercury en John Deacon het muzikale thema van het nummer hadden bepaald, droegen alle vier de bandleden bij aan de tekst. Het nummer was één van de favoriete nummers van Mercury en May. Roger Taylor heeft gezegd dat hij het nummer waardeert omdat het een complex nummer is (incredibly complex track) maar dat het geen favoriet van hem is.

Het nummer beschrijft alle grote en kleine zaken waar de 'hand van God' in zit. Zo worden gebouwen als de Taj Mahal en de Toren van Babel bezongen maar ook personen als kapitein James Cook en Jimi Hendrix. Al in de eerste regel wordt onze aandacht gevestigd op de mooie en bijzondere dingen in ons leven: “Every drop of rain that falls in Sahara Desert says it all, It’s a miracle”. Zoiets simpels als regen in de woestijn is een wonder en is het waard om bewonderd te worden. Daarna klinkt er iets van het scheppingsverhaal door en worden alle grote en kleine scheppingen van God als wonder neergezet. Zo wordt de hand van God in allerlei zaken bezongen. Naast ontdekkingsreiziger James Cook, de veel bewonderde gitarist Jimi Hendrix, worden ook Kain en Abel genoemd. Het gaat echter niet alleen om grootse dingen: ook een kopje thee op zondag wordt even later als wonder genoemd of een openhartoperatie.

Maar kunnen we in de huidige crisis hoop putten uit deze wonderen? Natuurlijk kun je ook genieten van de gewone dingen in het leven – soms zie je die ook over het hoofd – maar lukt dat ook nog in deze bizarre tijd waarin zoveel is stil gevallen? Geeft de coronacrisis nog wel aanleiding om hoop te vinden?

Misschien biedt de laatste zin van het nummer wel houvast, als gezongen wordt: “That time will come one day you’ll see when we can all be friends”. Daar probeer ik mij deze dagen ook aan vast te houden. Mensen helpen elkaar meer dan ooit in deze dagen. Wat er in de zorg en het onderwijs gedaan wordt verdient diep respect, maar het is ook bijzonder hoe familieleden, vrienden en buren elkaar helpen. Alleen zo kunnen we uit deze crisis komen, dat geeft hoop!

In de videoclip treden vier jongens op als de bandleden. Hun kleding verandert en laat Queen door de jaren zien. Pas op het eind komen de vier echte bandleden het podium op om samen met hun jonge vertolkers op te treden. De dan nog onbekende acteur Ross McCall (Band of Brothers) speelt de rol van Freddie Mercury.

Luister (en kijk) maar: 'The Miracle’ (youtube.com) U verlaat zininsoest.nl

Cohen werd geboren in 1934 in Montreal in een orthodox joods gezin. Hij hoorde er de oude verhalen en leerde de oude joodse gebruiken. Hij deed ‘Bar mitswa’; het joodse inwijdingsritueel in de synagoge. Ook al koos Cohen op latere leeftijd eigen wegen, nooit zou hij zijn joodse achtergrond verloochenen.

Zijn songs zijn doortrokken van religieuze taal: de taal die hij thuis had geleerd, maar ook de taal van andere religies, zoals het christelijk geloof. Dat is herkenbaar in het eerste nummer, op het album ‘Songs of Leonard Cohen’. In ‘Suzanne’, het allereerste nummer op zijn allereerste album, bezingt de zanger de wandeling met een vriendin langs een rivier. Halverwege zingt hij ineens over Jezus: ‘And Jesus was a sailor, when he walked upon the water, and he spent a long time watching, from his lonely wooden tower’.

Het nummer ‘Suzanne’ kun je typerend noemen voor veel van zijn latere werk. Het lied gaat over een vrouw, maar Cohen mengt het met religieuze taal. Dat is ook te herkennen in later werk. In hetzelfde lied kom je het woord ‘broken’ tegen: ‘But he himself was broken, long before the sky would open’.

In veel van zijn liederen bezingt Cohen een gebroken wereld. Ook in het bekende ‘Halleluja’ klinkt het woord ‘broken’ opnieuw: ‘It doesn't matter which you heard, The holy or the broken Hallelujah’. Cohen leed aan de gebrokenheid van het bestaan. Zijn werk klinkt vaak duister en melancholiek. Toch is het donker er nooit zonder het licht: There's a blaze of light in every word’.

Cohen zou je een mysticus kunnen noemen die zingend onder woorden brengt dat de gebrokenheid van onze wereld niet alleen een zaak van duisternis is. Juist door en in het donker gaat het licht spreken. In de mystiek is vaak sprake van ‘het duister van de nacht’, waar je doorheen moet om het licht van de Eeuwige te ontvangen.

In het nummer ‘Anthem’ zingt Leonard Cohen zijn meest geciteerde zin: ‘There is a crack in everything, that’s how the light gets in’. Een nummer dat licht geeft in deze donkere ‘Corona-tijd’.

Luister (en kijk) maar: 'Anthem’ (youtube.com) U verlaat zininsoest.nl

Eén van de bekendste en succesvolste nummers van de band Coldplay is Viva la Vida (youtube.com) (Spaans voor "Leve het Leven"). Het nummer heeft in totaal 31 weken in de Nederlandse Top 40 gestaan. Anders dan in andere nummers van de band worden piano en gitaar minder nadrukkelijk gebruikt. Het gaat over diverse onderwerpen betreffende een naderende einde door de dood en hoe op het leven van de persoon terug wordt gezien. Dit vanuit de bijbelse en de wereldgeschiedenis: de onthoofding van Johannes de Doper, Petrus bij de hemelpoort, Lot die omkeek naar de puinhopen van Sodom en Gomorra, de macht van Napoleon. Het lied is een oproep om het leven te vieren, omdat alles voorbijgaat en relatief is. Al ben je nu sterk en heb je de touwtjes in handen, toch kan je uiteindelijk zwak en afhankelijk zijn. Bouw niet op zand maar op rotsgrond, en kies voor vrede en vrijheid.

Viva La Vida past heel goed in deze Paastijd: Leve het leven. In de titel ligt een groot optimisme besloten. Het nummer is geïnspireerd op de kunstenares Frida Kahlo, die na een zware periode in haar leven een grote schildering maakte met de tekst ‘Viva la vida’. Niet bij de pakken neer gaan zitten, maar blijven geloven dat het beter wordt. Een positieve kijk houden, hoe lastig het ook mag zijn. Ook in deze Coronatijd.

Chris Martin zingt: ‘I used to rule the world, seas would rise when I gave the word. Now in the morning, I sleep alone, sweep the streets I used to own. Een man die de wereld beheerste, wordt alleen wakker wordt en ontdekt dat al zijn macht voorbij is. ‘One minute I held the key. Next the walls were closed on me, and I discovered that my castles stand upon pillars of salt and pillars of sand’. Het ene moment heeft hij nog de sleutel in handen, het volgende moment zit hij zelf gevangen. Een omkering van de situatie. ‘Once you go there was never, never a honest word, and that was when I ruled the world’. Iedereen heeft een oordeel klaar en de mensen staan in de rij om te vertellen hoe het wel had gemoeten. Herkenbaar in deze Coronatijd, maar je zal maar in de schoenen staan van ministers en leidinggevenden van het RIVM.

Pasen heeft ons laten zien dat er altijd hoop is, zolang we blijven vertrouwen. Daarom kijk naar elkaar om en wees goed voor elkaar. Alleen samen met elkaar kunnen we het redden en ervaar: Viva la Vida!

Luiser naar 'Viva la vida’ (youtube.com) U verlaat zininsoest.nl

Er zijn prachtige liederen voor Pasen geschreven en gecomponeerd, maar voor mij steekt er één lied met kop en schouders boven uit: ‘De steppe zal bloeien’. De tekst is geschreven door Huub Oosterhuis en de muziek door Antoine Oomen. (Het is overigens ook op muziek gezet door Willem Vogel.) Dit lied van Oosterhuis is bijzonder bekend geworden. In 2006 is het lied uitgeroepen tot het mooiste religieuze lied. Het is gebaseerd op de tekst van Jesaja 35: ‘De woestijn zal zich verheugen, de dorre vlakte vrolijk zijn, de wildernis zal jubelen en bloeien, als een lelie welig bloeien, jubelen en juichen van vreugde’.

Het lied 'De dorre vlakte der woestijnen' – door sommige kerkmusici als ‘de woestijnpolka’ betiteld - is de vertaling van een Franstalig lied uit het Zwitsers Reveil. De vertaling is van Jan Jacob Lodewijk ten Kate omstreeks 1860.

De drie coupletten beginnen met een specifieke situatie: de steppe zal bloeien, de ballingen keren en de dode zal leven. In het eerste couplet worden we herinnerd aan Mozes, die water uit de rots sloeg. Het water stroomt, tintelt en straalt, de steppe bloeit en bloeit, lacht en juicht, zoals de lente ons nu in de natuur toelacht. In het tweede couplet vertelt de dichter hoe de ballingen terugkeren, in een stoet, opgaand naar een groot feest. In het derde couplet horen we dat de dode zal leven. De dode wordt opgeroepen op te staan en daarbij gaat het over de lezer, zanger van het lied.

Het lied gaat over onze steppe, onze ballingschap en onze dood: ‘een hand zal ons wenken, een stem zal ons roepen’. In dit lied komen als het ware alle paasverhalen samen. Okke Jager schreef eens: ‘Zingen is verklappen dat het anders kan’. Dat geldt zeker voor dit lied. We zingen het op onze tenen. We zingen het vanuit ons diepste verlangen. Het lied leert ons dat de Bijbelse verhalen geen verhalen zijn van toen, van ooit. Het zijn onze verhalen, ze gaan over onze toekomst en onze hoop.

‘De steppe zal bloeien’ is voor mij het mooiste Paaslied, een lied van hoop, tegen de harde werkelijkheid in. Zo lees ik ook de Bijbelse verhalen, als verhalen van hoop: Opstanding!

Op Youtube staat een prachtige uitvoering van 'De steppe zal bloeien’ (youtube.com) U verlaat zininsoest.nl met orkest

“Nieuw Wij” heeft dertien levensbeschouwelijke leiders bereid gevonden om gezamenlijk een boodschap van eensgezindheid en vertrouwen uit te spreken. Nu wij nog!” aldus de initiatiefnemers. “Of je nou gelooft of niet, dat doet er nu niet toe. Corona raakt ons allemaal. Samen komen we hier doorheen. Spreek uit waarvoor je bang bent… en ineens staat daar iemand naast je die hetzelfde voelt. Put hoop uit de plekken die jou hoop geven. Put kracht uit plekken die je voorheen niet kende en waarvan de drempel misschien wel veel te hoog was.”

De videoboodschap (youtube.be)U verlaat zininsoest.nl is ingesproken door de volgende leiders: Sjaak de Boer (pastoor), Yanki Jacobs (rabbijn), Ashvan Jajairam (geestelijke), Jill Eekhart (bestuurder), Yassin Elforkani (imam), Boris van der Ham (humanist), Ruth Peetoom (theoloog), Richard Steenvoorde (pastoor), Michael Ritman (boeddhist), Taco Smit (dominee), Awraham Soetendorp (rabbijn), Riegonda van Welie (dominee) en Ruben van Zwieten (predikant).

Bekijk de video boodschap (youtube.be)U verlaat zininsoest.nl

Het nieuws wordt deze weken door de Coronacrisis beheerst, het land verkeerd in een crisis en er zijn extreme situaties ontstaan. Zoals de Beatles dat al deden roepen we met z’n allen: Help! Hoe ziet morgen eruit en overmorgen? Wat zat de toekomst brengen? Is er hulp onderweg? ‘Help is on its way’ zingt de Little River Band. De band is een Australische popgroep die in 1975 in Melbourne werd opgericht. Ondanks de vele wisselingen in de bezetting treden ze nog steeds op.

Aan het begin van het nummer hoor je: ‘Is it really worth the worry?’. Een vreemde vraag in deze crisisdagen. Hoe je dit vragen als een onzichtbaar virus zoveel duizenden levens bedreigt? Maar de tekst gaat verder: ‘Look around / Then slow down’. Het kan geen kwaad je tempo aan te passen en zelfs even rust te nemen. Het helpt misschien ook als je even niet naar alle nieuwsberichten luistert en al die praatprogamma’s op t.v. bekijkt. Even echt iets anders, je hoofd leegmaken en genieten van de rust. ‘Does your head ever give you trouble? It's no sin.’ Het is niet vreemd als je bang of ongerust bent.

‘Hang on. Help is on its way. I'll be there as fast as I can. Hang on, A tiny voice did say, From somewhere deep inside the inner man’, klinkt er in het refrein. Met andere woorden: houdt vertrouwen, er is hulp onderweg. Is dat een stem van buitenaf of een stem in jezelf? Voor mij resoneert hier iets mee uit de traditie van de geloofsgemeenschap, die elkaar ontmoet rond de herinnering aan het Eeuwig Licht, dat ons draagt door de diepte heen en bij wie de bron van leven is.

Laten we in deze crisisweken erop vertrouwen dat er hulp komt. Dat valt niet mee, maar laten we de hoop vast houden dat het weer beter wordt en ondertussen naar elkaar omzien.

Luister: ‘Help is on its way!’ (youtube.com) U verlaat zininsoest.nl

Het zijn bijzondere tijden. Wereldwijd worden mensen getroffen door het corona-virus. Ook in onze eigen samenleving zijn de gevolgen merkbaar. Er zijn grote problemen die op ons afkomen. Het is een unieke situatie en het voelt allemaal onwerkelijk. Het minste wat we op dit moment kunnen en moeten doen is om onze verantwoordelijkheid te nemen en mee te werken aan het zoveel mogelijk indammen van verdere verspreiding. We leven mee met zorgpersoneel en anderen in verantwoordelijke functies, op wie in deze tijden een bijzonder groot beroep wordt gedaan.

Ondertussen groeit de ongerustheid. Zoveel mensen weerloos vanwege gezondheid, ouderdom en medische behandelingen. Vorige week stond er in een krantencommentaar te lezen: ‘God zendt ziekte zoals ooit de plagen in Egypte, om de mens tot inkeer te brengen.’ Dit alles vanuit de achterliggende gedachte: ‘Christenen belijden dat ziekte en gezondheid hen niet toevallig overkomen’, en zij ‘moeten de hand in eigen boezem steken’ en aan zelfonderzoek doen. Ik geloof niet dat God ziekten naar ons zendt. Zou de Eeuwige, van wie wij bezingen dat Hij ons de levensadem heeft ingeblazen, een virus afsturen op zoveel weerloze mensen? Ik denk dat ziektes die mensen overkomen behoren tot de gebrokenheid van onze wereld, tot het nog onvolmaakte, tot dat wat nóg niet goed is. De Eeuwige zendt geen ziekte zoals ooit de plagen in Egypte. Wij mogen vertrouwen op de naam van de Eeuwige: Ik zal er zijn, ik zal er zijn voor u, voor jou. Vertrouwen op de Ene die een open oor heeft voor wat ons bezighoudt nu wij bevangen zijn door wat de toekomst gaat brengen. Voor de komende weken geldt ook voor ons dat we alleen samen met elkaar deze situatie aan kunnen. Denk aan een kaartje, een mailtje of een telefoongesprek. Laten we omzien naar de mensen van wie we weten dat zij vanwege ouderdom, ziekte of kwetsbaarheid aan huis gebonden zijn.